ÇOCUKLUĞUM
İlk kez büyümüş gibi hissettim
dozer girince bahçeme. balyozlanan duvarların ardından varlığıma inat sen yoksun dercesine yıkılıyordu çocukluğumun evi... ben ise; yok olmadım henüz dercesine molozları topluyordum inatla yerde... bir tarih ve duygusal tarih yok olup giderken gözlerimin önünde o çocuğun hala o avluda oynadığını hiç kimse görmüyordu, benden başka. hiç bir çocuğu kimsenin gözü görmüyordu, çocuk ve kalabilenlerden başka... balyoz sesleri.. bir, iki, üç vuruyordu inatla. -uçuşuyordu çocukluk hayallerim havada. ben ise; henüz ben bitti demedim ben bitti demeden de bitemez dercesine zıplıyordum ateş üstünde . bir, iki, üç, elimde buzdan bir top ve bir lolipopla... |