teşekkürler veciz atasözünüz için isterseniz.
sizden matematiksel ağız oyunları yapmanızı değil, yürekli durup şiirinize yaptığım yorumu silmemenizi isterdim. eğer sizin gramerinizde şiir ilk dize nokta işaretiyle sonlanıp ses düşüyürsa bunun adı üst kimlikli gramer bilgisimi oluyor ki bir üst gramere çekip kendi şiirinizi öldürebiliyorsunuz. arapca kökenli bir başlığı çok savunduğunuz gramer bilgilerinize katkı olarak harman edebiliyorsunuz. buda türkçemizdeki üst dil mi oluyor.
sevgili selin . kim grameri red eden bu kadar mı sığ düşünceleriniz ya da olması gereken mi. bi sorsanız kendinize ne kadar müntehir birisiniz. edebi ağızın dışına çıkmasak ve sanatı yine yazan anlayışı içinde düzeyli tartışalım dersek kıyamet mi kopartırız. evinizin bütün perdelerini kapatır karanlıkta yürümeye çalışırsınız ya şiirinizdeki tematik yaklaşım benim için o kadar anlam taşıyor. buyrun şiiri tartışalım. ek hallerini değil, buyrun adam gibi tartışalım medeni ve açık... ama yok değil illaki dedemizin ya da cahil olduğumuz sınıfın yanıdaysa terimiz had sınırınıda biz koyalım izin verin.. perdeleri aralamayamazsanız, şiirde gelişim ve görüngüleride aralayamazsınız. sevişken, sevişgen, ikinciyi kullanırım... fıstıkçı fıstıkcı yine ikinciyi kullanırım. daha fazla örnek verim isterseni z
de ve dalarınıza . ama sizede cahil alalylı mektebi mezunundan nacizane bir öneri
ya şiirdeki noktalama işaretlerini doğru kullanın, yada hiç kullanmayın orta yol mu vurgu ve geçişlerde belirtim yapın.een önemlisi sözcüklerin özünü karanlık dehlizlere sokmayın. çok gerekirse bir mum yakın kılavuzu güneş olanın ensesi yandığı zaman acımazmış. sevgilerde kalın.

yorumunuz kendinizle nasıl çeliştiğinizi ortaya koymuş
4. yüzyıl bir örnekti. ayrıca 21. yy.dayız, farkında mısınız bilmem,
yani Türkçe 4 asır önceye değil 17 asır önceye dayanıyor.

grameri reddeden zihniyete atasözüyle son cevabı vermek isterim:

cahile laf anlatmak deveye hendek atlatmak kadar zordur


bakın atasözümüz da yüzyıllar öncesinden çıkıp gelmiş, bugün de kullanılıyor


siz bunu da reddedersiniz.

öncelikle sevgili selin. diyalektik denen bir olgu vardır . açılımını yapmama gerek yoktur umarum. yadsımanın yadsınması y a da tez+ antitez= sentez
nerden bakarsanız o .
Dört yüz yıllık türk tarihçesi içerisinde leçe şive ağız farklılıkları ne denli bir sapma y a da gelişgenlik göstermiştir. İlk yıllardaki gramer anlayışı ile şimdiki gramer anlayışı bir midir. değişkenliğin özünde yatan etkenler nelerdir. Yoksa siz hala Dört yüz yıl önceki gramer bilgileriylemi yazıyorsunuz...bu denli savunucu olabiliyorsunuz... Yunus Emre ki türk dilini en özgünce kullananlardan biridir. ve tarihte en güzel türkçeyi karamanoğlu beyliği kullanmıştır. bundan sonrasındaki osmanlıca ve farsca katılımlar hangi tarihin soyundan geldiğimiz ön ekiyle bakıldığında türkçemize katkıları hangi anlamda olmuştur . şinasinin bütünlemesini yaptığı imla kalıpları bu güne yansırken. türkçeye giren son donelerle yaklaşık iki bin beş yüz kelimenin kaynakları nedir acaba. günümüz şairlerinde bir sayrılık söz konusu . bileşik isimler türetmek ve ben yaptım mantığında kabul ettirmeye çalışmak ne kadar edebi bir nitelik taşıyorsa ve hiçbir mod da özgünlük arze tmiyorsa hangi mantalitenin eksikli,ğini taşır. şiirlerdeki zaman ve duraklar şairin kendine özgü duygularının sesidir sevgili selin. size bir örnek verdim ses verdiniz mi bilmiyorum. öpüşken öpüşgen.
Ses ve haz şiirin dizelerindeki yalınlık göstergesinin çarpıtmalı yansıtmasıdır. ve sizin den danlarınız benim ölçüm değildir . siz de da vurgularını farklı kullanırsınız ben farklı aynı sözcüğe iki geçiş yükleyerek vurgu koyarım bu ne demek olacak şim di belkide belki de ne olacak birini ayrıştır dığım zaman söyler misiniz . kuralsızlık mı; diyalektik sayın selin diyalektik. siz devam edin dört yüz yıl önceki gramer kurallarını kullanmaya . ibrahim müteferrikada bunlardan muzdaripti zaten, geri kalmışlığımıza vesile post modern geçiştirmelerde . sevgiyle kalın ve hep güzel yazın ve herkes kendince güzel yazsın çünkü emek şairin. saygı kurallarını zedelemeden...

bu arada, dedenizin dilbilgisi profesörlerini okumak yerine
bence Türkiye Türkçesi'nin 4. yüzyıldan bugüne gelişine bakınız.
bakalım, gramer kriterlerinin olmadığı bir dönem, bir örnek vs. bulabilecek misiniz?
bu tarihi süreci, gelişimi
hiçbir gramer dayanağı kullanmadan tahlil edebilecek misiniz?

yorumunuzu yeni okudum, epey çığır açmışsınız.
yunus emre'yi siz eleştirebilirsiniz, ancak böyle bir şey iddia etmedim zaten. kaldı ki onunçün yanlış bir kullanım değildir. kulağım beynim böyle istedi, böyle duyumsadım diye bir şey yoktur.

varsa da bu, ancak "sizin, kafama estiği gibi yazarım" ınıza bir kılıf olabilir.



muharrem ergin'i bilmem ama, bildiğim bir şey var ki
o da Türkçe konusunda gerekenden fazlasını otorite olan kurumlardan ve kişilerden aldığımdır.



gördük ki,
eleştirilemeyen, yanlışını kabullenemeyecek kadar gaflet içinde, bu yüzden de her şeyi hiçe sayan bir zihniyet vardır ortada.

ben sizleri kendi "bilgi" (!)lerinizle başbaşa bırakıyorum.

teşekkür ediyorum hocam lütfunuza.