KÖY SEVDASI...Düşündüm taşındım da sordum kendi kendime; Yetmişinden sonra köy, sevdası nerden çıktı? Ceddim gözden çıkarıp, çıkmış gelmiş kentime; Sebep; “güneş çarığı, çarık ayağı sıktı…” Susuz geçen yazları, izleyip ince, ince! Maziyi hatırladım tekrar köye gelince! Bizim kuzen muhtarın, kendisinin kavlince; Destek bitti, tüm köylüm ekip dikmekten bıktı… Halini sordum köyün, herkes boynunu büktü! Şehir canımı sıktı, köyse kalbimi söktü! Söyleyin bu enkazı, yoluma kimler döktü! Mukaddes vatanımı, yüzükoyun kim yıktı… Rabbim tüm kullarının, birine bin verirdi! Diksen kürek sapını, keyfinden göverirdi! Bir baksalar köyüme, demir olsa erirdi! Ah! Bu can memleketim, ne kadar pir-ü paktı… İnsan yaptığı işin, kazancına bir bakar! Kurumuş mudur suyu, akıyor mu bu akar! Halk, dizine vuruyor, acısı beni yakar; Beceriksiz yönetim, halkın başını yaktı… Söylenecek çok söz var, lakin sırası değil! Halkım; gelen seçimin üstüne biraz eğil! Sürüye kıran girdi, dağıldı bütün ağıl! Atın o çorapları, yurdum çok fena koktu… Karaman-2024/09 Halil Şakir Taşçıoğlu |