Kendilerini yok edenleri gördüm
Gören özümle
Diri diri öldüm

Bir değil
Bir çok kez
Fiilen olmayan sevgilerle sınandım
İnatla bir umuda yaslanırken
Yaşlandım


Vicdan artım çarmıhım oldu
Çivilettim kendimi

Tek kusurum
Tek kurşunumdu bu
Yaşımla özümü çürüttü merhametim
Bastığım basamağım
Uçuruma açıldı
Çok sert düştüm


Boynumda hala sallanan
Haddiz sevdalarımın ağı var


Beni vicdanımdan astılar
Beni merhametimden ittiler
Beni sevdalarımdan yüzdüler


Düş sokağında
Düşsüzlüğe açılan yollarda
Bir kaldırım taşı oldu hassas yerlerim

Ayak masajıyla
Cana gelmeyi bekledi kalbim
Ezildikçe ezildim


Denizden çıkarılan balıktım belki
Karaya sürüldüm
Nefese doymayı bekledim
Boğuldum


Kanatsız bir kuşun uçmasını
Dilsiz bir kumrunun ötmesini beklemek imkansızlığında bekledim

Nefesi suya
Kanadı yele
Dili hiçe
Ellerimi şiire bırakıp
Mavi bir resme suret olup
Beyaz bir buluttan
Akan olmayı bekledim


Gül yüzüne bakıp gülen olmayı diledim
İsmini verdi düşlerime mor güllerim

Fiilen ölmüş birinin medediyle istedim
O kadar çok istedim ki
Nazarlarında c’ansız olduğumu unuttum


Ve yokluk an gibi yarınlara akarak
Aklımda şimdi



_beyhude