Tevazu.. ne güzel,
Nefsinin hiçliğini anlayanlara ne mutlu.
Yukarılar da nefis sansın nefsini; boşluğun hoşluğunda yokluğun varlığını gerçek sananlarda olmaz tevazu..
Sağlıcakla, saygılarımla

Merhaba
Güzeldi eser
Kutlarım değerli dostu ve eserini, yalansız ve riyasız
Gönlüne, ömrüne bereket
Allah'a emanet olasın, sağlıcakla kalasın

Tevazu elbisesi
Benini yok edersin,
Erişirsin toprağına.

Hırs elbisesi
Yol aldırır
Yukarılara tırmandırır
Fırtına gibi eser insanlığa.

Aşağıdan yukarıya
Yel dönüşür fırtınaya
Unutma aşağıları
Tırmanırken yukarıya
Tevazudan benliğe
Uzanır bir merdiven
Çıkarsın basamak, basamak
Sakinlikten fırtınaya
Yol alanlar
Görmesini de kaybeder
Kuşanırken şahika benliğini
Estirirler daima.

Şiirin yorumunda, iki ana tema öne çıkıyor: tevazu ve hırs. İlk bölümde, tevazu elbisesini giymenin, insanın benlikten uzaklaşıp toprağa, yani daha derin bir içsel dinginliğe ve alçakgönüllülüğe erişmesini sağladığı vurgulanıyor. Toprak burada bir metafor olarak kullanılıyor; tevazunun, insanın ruhunu besleyen, onu yeryüzüyle ve özüyle birleştiren bir değer olduğu ifade ediliyor.
Kaleminize tebriklerimi bırakıyorum.

Güzel ve anlamlı bir şiir okuduk.
Kutlar, selamlarımı sunarım.