BÜYÜDÜKÇE KÜÇÜLDÜK
Büyüdükçe küçüldü kalplerimiz
Küçüldükçe insanlıktan çıktık biz. Tevazû’yu öldürünce kibrimiz Sevgiyi unuttu zâdelerimiz. Zannetmeyin dostlar yokluktan öldük Yedikçe acıktık, tokluktan öldük Hepimiz ters yolda çokluktan öldük Ölülere mezar gövdelerimiz. Hicranî dünyadan geçemez oldu Nefs’inin elinden kaçamaz oldu Dostunu, hasmını seçemez oldu Aşikarı görmez didelerimiz. Nuriye Akyol 6/6/2022 Görsel alıntıdır. |
Sanırım cevabını biliyorum
Cevabı için yaşadığımız yaşantıyı, izlediğimiz program ve medyaya, özendiğimiz idollere vs. (örnekler çoğaltılabilir. ) bakmamız yeterli. İnanç çeperimizi ayrık otu gibi saran veya içimize giren bizi yiyip bitiren kurt misali.
Savaşım içinde kalan bir toplum haline getirilerek çiçek açamaz, açsak da hemen döker olduk. Bir kere o ayrık otu bize sirayet etti, o kurt içten içe yemeye devam ediyor.
Sonumuz hayır olsun inşallah
Yürek sesiniz susmasın, sağlıcakla kalınız