0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
273
Okunma
Yanık bir ezgiyi andırıyor örselenmiş kör kuyun,
İçinden çıkmak yasak kalmaksa aşka eziyet,
Kalıbından sıyrılmış her bir dizen ayrılığa hezimet,
Karanlıktı aydınlığa uzanan bir ihanet..
Ne yükü çoktur derdimin
Ne de azdır heybemdeki gönüllü sevgim,
Ya varsın içinde adı Sevda olanın,
Ya da yoksun sevgiden bağımsız dünyanın..
Topallıyor ruhumun kırgın yarası,
Kanatıyor cam kırıkları mazinin moloz misali hatıralarını,
Bir bendim sana kırık bir ayna,
Bir de sendin bana benliğimin müptelası efkârınla..
İçtikçe susadım, susadıkça yandım,
Yaktım kalbimin boş ceplerini nedametinle,
Ağırlaştı ömrüm sesinden uzak bu diyarda,
Nefesin yetmedi hevesime boğuldum kursağında..
5.0
100% (1)
