0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
211
Okunma
Anlatamadım hiç: bağıramadım, çağırmadım, içimde çığlıklar koptu...
Ben sustum güldüm, sustum ağladım ,sustum korktum sustum...
Belki de konuşsam icimizde çiçekler açardı.
Anlaşılmak korkunç derecede ızdırapla birlikte yürür yağmur altında lavanta bahçelerinde.
Konuşsam anlayacak mıydı ki?Anlayamayacakti.
Bir yapboz gibi kafasına göre önce yarattı beni sonra parçalarımı birleştirdi her yanlış hamlesinde teker teker eksildi kayboldu parçalarım.
Oysa ben hiç yapboz olmak istememiştim bunu da söyleyemedim sustum, ya beni sevmekten vazgeçerse diye sustum...
Aslında kimse kimseyi anlayamazmış kimse kimseyi yaşamazmış.
5.0
100% (2)
