a)ikimizin de aşkına
b)ömrüme.

evde kalmış kız masallarından başladım
kaçak dalgaları kıyıdan izleyip
midem kaldırdığınca ucuz şaraba bandırarak
aşk denilen demlerde boğulmaları,
ki dem demek kutsaldı
şair dizelerine sarhoş diye
not düşürmeden önce...

rivayetim dünyaya bakışımdaydı,
aşk iki kişilikti sonuçta.
kadın yıldız serper
erkek gönüllü boğulur
hala icat edilmediğindendi belki
insanın yalandan da olsa
birbirini vurarak eğlendiği arenalar...

yok, ne vurulup ne vurmak
istediğim bu değildi ki
doğacak şafaklar için
gece içlerinde aydınlık zulalarken
ince ıslıklarla geceden çalıp...

a)
ikimizin de aşkına.

utanırdık be gülüm
tek deyip tek işittirsek kulağımıza
babaların en çok adam olduklarını sanıp
en çok kendi kadınlarını dövdükleri
bir yaman namus günlerinden geldiğimizden.
sonuçta filiz, dal
büyümeliydi lanet, büyümeliydi elbet
ona da boyun eğdirmeliydi iki kişilik esip
düş denilen kıyılarından rüzgar...

baht denileni
bana benzemesin diyeydi daha yolun başında
" ikimizin de aşkına" cümlesini iliştirmek
lilyum adlı bir çiçeğin ucuna,
sakız beyazı düşlerdeki o adamın adına...

b)

" ömrüme"!
ben,
benim,
düşsüz uykularıma...

alaca karanlık içinde sen ağlar ben ağlarken,
belki istesekte beceremediğimiz
iki ayrı mezarın içindeçok sevmelere.
sus ömrüm
sus!
sus çözerken
( umudun düğmelerini...)

turna görüp yolunu çölden ovaya düşürdüğünü say
ya da tersi
geçerken ıslandığını nerden çıktığı belirsiz bir yağmurun altında...

unutmadan.
yok,
daha mevsimi değilmiş
şakayıkların...