Ört anne gözlerimi...nerdeyim bilmem. kaç yüzyıllık savaşların içinde... şimşekler çakıyor ılık rüzgarlar ömrümün yarısını önlerinde sürüklerken. diğer yanımın çığlığı dağlara vuruyor, yaralı binlerce atın kişnemeleriyle... gün doğar mı bu yalnızlıklarla sabaha, geçkin kadınların emanet gülüşleriyle? bilmem... annem. çıkar alaca düşlerin için sakladığın giysilerini. çıkar kekik ve adaçayı kokulu o sandıklardan. ört! ömrünün bilmem kaçıncı seher zamanlarında kapına gelip, göğsünde ağlamak dileyen hayırsızının üstüne... anne. ört gözlerimi... |
şiirler çırpıştıran bi adam
diye bahsederken kendinden ahmet erhan
devam ediyor
anne ben geldim ağdaki balık
bardaktaki su kadar umarsızım
dizlerin duruyor mu başımı koyacak
anne ben geldim, oğlun
hayırsızın..
öyle bir duygu bıraktı şiiriniz
tebrikler