Sarhoş güncesi...yavaş yavaş boşalıyor içim gösterimdeki filmin final sahnesi kadın erkek pür dikkat beni seyrediyor kırık bir plak cızırtısı kim ne bekler ah bilsem kimse beğenmiyor masada sızmış sarhoşu gülümsüyorum düzleşmiş suratımla kendi kendime aman be ışıksızım işte ve görmüyorum hiçbirinizi ağırdım sanırım bir zamanlar deli toy hallerim olmadı hiç gözlerinin rengini hatırlamasam tüm kadınları unuturdum muhtemel evet birde karanlıktan korkmasam çaydanlığa karşı sorumluluğum var kalkmam gerek şakası yok bak bunu hatırlıyorum kalkmazsam yalnızlığa yakamozlar düşecek yaşamak sen içimde ne çok sızı dijital ekranda 02.49 diyor kesin balkonun kapısı açık kapatmaya çalışmasam gözlerim bile üşüyor karşımda o çocuksu yüzün gülümsemen sonra oysa ben nasıl becerdiğimi hala öğrenemedim küçücük yanaklarına bunca acıyı nasıl yüklediğimi sen deme ne olur sen deme anne |
her yanımızı örtmüş yalnızlık ve hüsranlar yudum yudum içiyoruz anne özlemini...burnumuzu çekerek...
çok güzeldi şiir tebrikler
sevgiyle hep