bu bir aşk şiiri değildir.
bu bir ah şiiridir.

I)

Az gittin uz gittin
Onca yolu teptin
Ne oldu?
İyileşti mi gökyüzüne düşen ruhun?

Döndün baktın, yangın.
Gittin baktın, harabe
Onca uzaklardan baktın diye
Kayıp mı oldun gerilerde?

Siyah bir süt emzirdiğini
Ellerini attığını ateşlere
Konuşup durduğunu duydum
aya,
yıldızlara ve gecelere

Ne oldu
S ö y l e.
Pervanelerin kapısını niye çaldın?
Beni n i y e bıraktın?

Göğsündeki kokunda beni tanıyan a t l a r
Koşardı kaderimizi

Korkuyorum derdin
Ben bıraksam da sen beni bırakma derdin
Derdin ama sen beni bir savaş meydanında bıraktın
Bağrımda çamurdan A n z e l h a
Çamurdan bağrımda U r f a...

II)

Çocuklarınla...
Şehrin neresindesin şimdi?

Rüyaları okuyan bir cinnah
Titreyen elleriyle tuttuğu ellerime bakıp
Unut dedi.
Unutmazsan Fırat’ın öte tarafına geçme dedi.
Alnını kaldırma aynalardan dedi.
Sağ tarafına yatma dedi
Yüzüme baktı, baktı, baktı.
Yüzün kalmamış dedi.

Yüz nedir dedim?
Yüz sevgilindir dedi.
Sevgilin ölmüş dedi.
Kızdı.
Sen niye yaşıyorsun dedi.
Ya hu dedim.
on
altı
bin
kere
y a
h u çektim.

İçindeki ışığı kaybetme
Sarıl hayata
Delir, iyi gelir.
Yürü caddelerde.
Çok yürü.
Yürümek rahmettir.
Yürümek affettirir
Yürümek akıtır zehri.
Durma
Durmak küfretmektir zamana
Durmak küsmektir ruhuna
Uyuma
Hatırla
Bağışla onu dedi.

III)

Duysa duysa bizi ayıranların duyacağı bir silhayım artık.
Kamberiye’nin arka sokaklarında yankılar bizi
O da yanık bir gazelin kıyısında:
"Öyle ser-mestem ki idrâk etmezem dünyâ nedir
Ben kimem sâki olan kimdir mey ü sahbâ nedir"

İkimizden başkası ne bilsin
siyah bir taşa okunan
bu ah nedir?

Kanatlarının kırıldığını
Düştüğünü döne döne
Biliyorum güvercin pazarlarına
Geçerken görmüş seni Rehavi
Gelip anlattı bana
Tutmuşlar seni
Ellerinde kalmışsın.

Urfa siyah
Sen siyah
Ben siyah
Sır siyah.

ah sevgilim
ah sevgilim
ah sevgilim








3 eylül 2024
04:44
Üsküdar