Ancak kendine yenilir insan olup insan ölen
Sabaha kadar sarılıp ağladığımız o gece duymuş muydun kalbimi? Sevmiş miydin beni o gece? Gözyaşların bir cam gibi göğsümü delerken. O gece senin hiç diğerleri gibi olduğunu düşünmedim demiştin ya, diğerleri nasıldı güzelim? Siyah duvarı aşmak için çırpınırsan ellerine karanlık bulaşır güzelim. Beni siyahlar içindeyken bir türlü sevememene kırgınım en çok. Savaşla aşk eş anlamlı değil, sen de on dokuz yaşında değilsin bir tanem. Aşk yanlış kişiyle yaşanınca ruhu zehirlermiş, zehir yeni bir ruh yaratırmış eski ruhun yerini alan. Ve işte ruh bir kere zehirlendi mi yeni aşkları da zehirlermiş. Beni neden sevemedin diye sormayacağım sanırım sana hiçbir zaman. Zehirli ruhların zindanına kısılmışız bir tanem. Zindandan kaçsak da zindanda kalsak da yine kaybeden biz olacağız. Şimdi düşünüyorum da gitmek, kalmak, yaşamak ve ölmek... Sen gidince ben öldüm. Sana hiç söyleyemedim oysa çiçek açacak ne çok baharım vardı on dokuz yaşımın kenarlarında.
|