Bir Tuhaf Akış
gıdıklıyor ebemkuşağı
ve sobelenme korkusuyla sokaklar zıplıyor gecelerde tuzaklar kıyada kalmış nefes nefese bir korkuluk dikiliyor ruhuma mısır pürçekli zaman ürkmüyor çırpıyor özlemlerimin tozunu ve benden aldığını korkuluklara asıyor alamıyorum korkuyorum ki kargalar bile benden cesaretli ve ardı sıra binlerce it uluyor ağızlarında gelecek ve binlerce baykuş yavrumun teriyle giderirken susuzluğunu çılgınlık peyda oluyor ki çılgınlık isyan da saklı |
son bölümde fena halde vuruldum..