Savaşın Ardında Kalan
şimdi bir yol çizdim sahildeki hüzne
adımları sayarım tek tek geçen çehreleri resmederim tuvalim rengarenk aksak bir sakat gibi ellerim bir roman uyur çıldırışın gülüşünde içerim sabahın demini vaveyla yükselirken hayal ülkesinde çaresiz eğerim başımı hakikatlerin en mahrem yerinde kelimeler beynimde kılıç olur kanar her hücrem yaralıdır savaşçılarım ses telleri nefes dilemezken nasıl anlatırım ölümlerimi sayfalara doğru önce bir ok attı anlamadım bütün sinirlerim korktu ve sindi gözlere kan damlacıkları kaçmayı diledi ve istemedi midem onca açlığı yedi beynimin her sevgisini sonra çekildi silahlar dipçiklediler her feryadımı aman diyemeden vurdu kızgınlığımın sofrası yağmalandı her bir harami özlememimden parçalar kesti kahkahalarla şimdi bir yol çizdim sahile ölen hücrelerimi beklerim adımaları sayarım tek tek beni benden alan o "yavrum" inleyişinin yaralarını sararırım sardığımı sanarım ağlarım |
"adımaları " sayarım tek tek... adımları olmalı idi
yaralarını "sararırım " ... sararım olmalı idi...
bunca harf hatası bir şiire fazla gölge etmiş...