şimdi bir yol çizdim sahildeki hüzne
adımları sayarım tek tek
geçen çehreleri resmederim
tuvalim rengarenk aksak bir sakat gibi ellerim

bir roman uyur çıldırışın gülüşünde
içerim sabahın demini
vaveyla yükselirken hayal ülkesinde
çaresiz eğerim başımı
hakikatlerin en mahrem yerinde

kelimeler beynimde kılıç olur
kanar her hücrem yaralıdır savaşçılarım
ses telleri nefes dilemezken
nasıl anlatırım ölümlerimi sayfalara

doğru
önce bir ok attı anlamadım
bütün sinirlerim
korktu ve sindi gözlere
kan damlacıkları kaçmayı diledi
ve istemedi midem onca açlığı
yedi beynimin her sevgisini

sonra çekildi silahlar dipçiklediler
her feryadımı
aman diyemeden vurdu
kızgınlığımın sofrası yağmalandı
her bir harami
özlememimden parçalar kesti kahkahalarla

şimdi bir yol çizdim sahile
ölen hücrelerimi beklerim
adımaları sayarım tek tek
beni benden alan o "yavrum" inleyişinin
yaralarını sararırım
sardığımı sanarım ağlarım