ÇOBANIM
Koyun kuzu birlikte meleşiyorlar
Durmadan dağı taşı dolaşıyorlar Dönüşte ağılda yalaşıyorlar Benim garip çobanımla beraber Alır sürüyü önüne, hep Korur onu Götürür kıra byıra hem otlu sulu Alır Kavalını eline Allah’ın kulu Döker içini serbestçe doğaya karşı . Garibandır ! gönlü dolu ,Çebi boş Eskimiş libas ,çatlamış dudak ,bir de masum baş Gezip dolaştığı yer, dağ, bayır,taş Cefakar ! hem garip bir vatandaş . Kızıp bağırınca ağa ,boyun büker savuşur Elzem olmayanlar bile her işine karışır Çoluk çocuk arkasından gülüşür Mahzun olur benim , garip çobanım .. Anlatır derdini güttüğü sürüye Hem yanıkır hem bakar öte beriye Azığını alır, iner soğuk sulu, dereye Yer ,içer, şükreder , benim çobanım . |