Belki de talih gülmedi,
Belki de şans yaver gitmedi.
Kaderdir, yüzümüze dönmedi,
Geçmişe ve geleceğe rota çizemem;
Coğrafya, mayınlı coğrafya,
Utanç coğrafyası,
İyilik söyleyen kötülerin coğrafyası.

Bütün yollar kapalı,
Her köşede bir engel,
Kimi zaman hayaller,
Kimi zaman gerçekler...
Bir umut ararken,
Karanlıklara dalıyorum,
Işıksız sokaklarda kaybolmuş,
Yalnızlıkla dans ediyorum.

Zaman geçiyor,
Ama izler silinmiyor,
Yüreğimde bir yara,
Her an taze kanıyor.
Sözcükler yetersiz kalıyor,
Duygular ağır basıyor,
Bu coğrafyada kaybolmuş,
Bir ruhun hikayesini yazıyorum.

Hayatın acı yüzüyle,
Tanıştım erken yaşta,
Düşlerimde bir gölge,
Her an peşimi bırakmıyor.
Güneş bile gülmüyor artık,
Gökyüzü gri,
Kalbimde bir boşluk,
Duygularım çığlık atıyor.

Bir gün belki,
İçimdeki fırtına diner,
Umut yeşerir yeniden,
Karanlıklar aydınlanır.
Her yaraya bir merhem,
Her dertte bir çözüm,
Kendimi bulur muyum,
Yoksa kaybolur muyum?

Birçok soru var kafamda,
Yanıtlar peşinde koşuyorum,
Kimi zaman düş kırıklığı,
Kimi zaman mutluluk.
Geçmişin izleri silinmez,
Her anı bir ders,
Kendimle yüzleşirken,
Yalnızca ben varım.

Coğrafyamda umut ararken,
Yeni yollar keşfetmeye çalışıyorum,
Her adımda bir cesaret,
Her nefeste bir hayal.
Belki de bir gün,
Gözlerim ışıldar yeniden,
Ve karanlık sokaklar,
Işığa açılır bir kapı olur.