Aşkın sesi
Karanfil kokulu toprak ve gök
Uzun bir yorgan alabildiğine serin Sarsıldı birden en dipten kök Ve üzerimden uzaklaştı ellerin Tutkulu bir kış günü baharlar çağlar Kuşlar yapraklarda renkli cümbüştü Fezadan koptu sonsuz kasırgalar Yine sensiz düşlerim üzülmüştü Tutkulu aşkın sesinden yansıyan gözlerin Sarmalardı ruhumu gene özlerdim Nerde eski sevdanın narin neşesi Şimdi sonsuza karışmış aşkın sessizliği Gözlerimde hüznün en derin mavisi Zalim kelimelerin acısı içimde derin Her pencerenin altında şiirlerim benim Ve seni güneşin hayranlığıyla öpeceğim |
yürekten çevirir çarkı
her şey ona bağlı
gözler kırıcı baktı.
Baştan sonra farklı
cümleler hayli sıkı
özlem olur aralıklı
bitti dedi kaçtı.
Yüreğinize kaleminize sağlık