Yokluğun varlığıyla geçiyor zaman
Duvarlarıma mıhlanmış çiviler beni bana anlatıyor
Arıyorum anlattıkları beni
Çalıyorum kapıları
Açan yok

O bodrum katındaki salyangozlar
Hala parlak daireler çiziyor mudur usanmadan
Neşeli kabuklarında bana da yer var mıdır acaba?
Rutubet kokusuna ne çok gençlik hediye etmişim.

Lekeli perde hafifçe dalgalanıyor
Tozlarından ağlak kelimeler damlıyor
Toplayıp birleştiremiyorum
Korkuyorum

Babamın cılız gülümsemesi
Uçarcasına hafif yürüyüşü
Ve ellerine el olamayışım çürütüyor mazinin sandığını
Haykırmak istiyorum böceklerden çok korktuğumu
Korkularımı vaktinde yok edemediğimi
Fısıldamak istiyorum zayıf yüreğine.

Yastığımda rüyalarımdan lekeler
Ellerimde hayallerimin kızıl yaşları
Nasıl anlatır ki insan kendini kendine
“Fail benim” ne büyük bir kabulleniş

“Önce söylemek
Sonra da ölmek istiyorum”
Ölümdür kutsayan bütün günahları
Ölümdür kavuşmak gibi olan
Korkma ben yanıMdayım…

AYLİN