Kalbindeki Göğe Bak Benjamin




Ağzımın namusuyla
Toprağa kaçmış kuşları topluyorum.




Yüreğimde t a ş l a r a t ı y o r.
Uçurumdayım boşlukta g i b i.
Namus çıkıp karşıma oturuyor.
Nanasız çocukları emziriyor orada
Kör Şerife.
Sağımda sağamadığım
Süt dişlerimin göç yolları u ç u y o r.




Sol yanın
Darmadağın diyor bir serçe.
Kanatlarının altında kalmış çocukluğun.
Duisburg’un köşe başları diyor
Namert gececi ışıkları karanlıkta
Hiç açmayan çiçekleri satıyor gözlerine.
Ölmüşsün gibi bir şeyler ama.




Orada kirpiklerimi kapatıyor
Su çölündeki bir ç i ç e k.
Masalsız bab
Beşiğinin içinde ninni söylüyor.
Susuyorum.
Sessizlik muhafızı ile aklıma sıktığım
Hiç olmayan bir fotoğrafı göğe düşürüp
Protez kalp kapağımla
Uçmayı unutmuş b ü t ü n akortsuz duyguları
y a k ı y o r u m.





Kör Şerife
Atışsız yüreğime nâr bi dua fırlattığında
Yüzümden ç e k i y o r u m kendimi .
Çektiğimde
Ayakkabılarımı kör Şerife ç a l ı y o r.
Ayak bileklerim ö l ü düşüyor g ö ğ e.
“Ölemedim ama,
İçimde de sağ k i m s e kalmadı”
K a l b i n d e k i göğe bak Benjamin!
Ölü ananeler cehennem duası okuyor.
El Mira Süresi oku!


Vel Asr’ d a r m a d a ğ ı n.














Agust 08,
Sonranınsonrası