* Geceydi sessiz geceydi ıssız *
* Rüyamın en derininde bir sızı duydum yürekten *
* Uyandım korkular sarmıştı ruhumu *
* Gölgeler dolanıyordu duvarlarda *
* Gizlice ve esrarlı *

Sen gideli dinmedi yağmurları penceremin
Sensiz doğmadı güneş sabahıma bir daha.
Mevsimler kışmıydı, baharmıydı
Unuttum ...
Ufkuma açılan ; sabahmıydı , akşammıydı
Bilemedim
Güneş o gün son defa öptü dağları
Bildiğim bir şarkı vardı
Şimdi unuttum ...
***
Bulutlar yağmurunu kirpiklerime yükledi
Bu serinlik dökülür mü bilmem
Yüreğimdeki yanardağ közüne ?
Dindirir mi sensizlik acılarını yüreğimden.
Aradığım bir şey var ; şimdi gecem gündüzüme karıştı
Sen yoksun ;
Yalan bu mutluluk öyküsü ...
***
Penceremde menekşeler boyun büküyor
Sisler kaplamış karlı yolları
Sana gelmeye yol bulamıyorum.
Sen gelmiyorsun diye
Bahar da yerini
Bıraktı Sonbahar’a
Gecenin karanlığı, sırıl sıklam yokluğun
Islak gecelerimin kim versin hesabını ?
***
Şimdi ben ; her şeyin en mutsuzunu yaşıyorum
Böyle yapayalnız, akşam gibi kimsesiz.
Issız kuyular gibiyim
Güneşi siyah bir tül içinde götürdüler ...
Şimdi sessiz ağlar yapraklar
Şimdi gözlerimde bir çift kor !
Her kes musmutlu evlerinde ...
Zındanlardan öte tüm evrenim gel !!!
Gözlerimde akşam oldu...
GÜNEŞ !.. Doğarmısın ?..


Günay Koçak

19. 08. 2024