Zarafet timsali
Tatlı dilli
Yüzü gülüşlü
Gönlü hüzünlü

Gül bahçesinde babasının nadide gonca gülü

Sana ithafımdır Sana

Gözlerim dalmış kefenlenmek üzere olan çocuklara
Her gün sessizce sessizce kefenleniyorlar ardı sıra
Çiviler çakılıyor durmadan dünyanın her yanına
Amaç güzel olmayan insanlar daha müreffeh yaşasınlar diye
Anne babası hoyratça katledilen çocuklara bir bakın yapılanlara
Zaman akıp giderken çocuklar da öldürülüyorlar birer birer
İnsanlık yummuş gözlerini tıkamış kulaklarını
Yakıp yıkmak tarümar edip yok etmek hem de insanlık adına
Katlediliyor annesiz babasız çocuklar
Ne kadar da anlamsız değil mi şu dünya
Kendimi koydum o yetim ve öksüz çocukların yerine

Ölüp giderken
Kendi kendime ölümümü seyrederken
Sanki hiçbir şey olmamış gibi
Nasıl da rahat ölebiliyormuş insan
Üç ihlas bir fatiha okuyayım kendi kendime
Ardım sıra beklemeyeyim bir fatiha okunsun diye
Yeryüzünün toprak üstü katından
Kendi ölümümü seyredeyim
Ölümlerin en güzeli böyle olsa diyerekten
Olsun olsun ölümüm böyle olsun
Vicdanen rahat ve masumiyetliğim üst düzey de
Ben böyle öleyim

Şefkatlı hallerim ruhumu sarıp sarmalarken
İki güzel damlacık yanağımdan süzülürken
Ölüm böyle hoş böyle güzel iken
Ben böyle öleyim
Bakıyorum
Bembeyaz kefenle sarıp sarmalanırken
Kumru ve bülbüllerin gıptalı bakışları varken
Nasıl da imreniyorlar ölümlerin en güzelinden
Hissediyorlar ölümün bayram şenliğine dönüşeceğinden
Ahhh vuslat aşkıyla ruhum ve gönlüm yanarken
Başka ne isteyebilir ki Gazze’li çocuklar ve ben
Annem ve süt annelerimin sütlerini de içerken
Akabinde ebedi bir gülümseme
Ve birlikte gidiyoruz birlikte
Kefenlenmiş yetim ve öksüz kefenli Gazze’li çocuklarla gidiyoruz işte
Gidiyoruz ebedi yolculıuğa ulvi yolculuğa

Sakın sakın ruya olmasın bu ruya