Taşları kuş olup kanatlanan avlular geldi
Gök üzerimize alçalıyor gibi
Nefes nefese kasabanın hayaleti

Biri kefeniyle gitti mezarından kaçıp
Çok ünlü oldu bizim oradan
Nar da ayağını kesti o kış
Zeytin bile soyundu parlak siyahını
Buz beyazına sarılarak
Nisanı çağırdılar bir bin yıl
Yaşına nelerden sonra vardığım
eksi yirmi iki

Büyüdü sonra üşüyen duvarlarla birlikte
Salkım söğüde hayran çimenler
Ağustosun yapışkan ağzına sevda
Bir kuyunun serininden büyük
Yarınlar çekildi kurak günün toprağına
Aslına düşen gölgeler ,
Karmaşıktı onca kimlik yüklü bedende
Profesyonel değildi hiçbir ihanet
Amatörce işlenen çok cinayet

Onu sevdim desem yalan değil
Yaratılmışlığından cesaret alıp
Mini bir dünya yaratmak becerisi vardı
Bir olanın evrenine gönderdiği insanın
Dilinden kesilir gibi bir düş vakti
Taşlar koşmaz dağından,
Sekmez sular ayak kopartarak
Uzakları sırılsıklam yağmurundan

Güneşin kavurduğu zaman sarı yerleri
Üşürde gider terine eğilen başak
Dün , gülümsemesi beyaz
Elleri artı yirmi iki