Ebediyete Doğru
Var mı an olsun heyecanı
Gelince yeri delicesine serencamı Hatta türlüsünden de gamı Biteviyeymiş hissiyatıyla veren. Bir ses diyor ki gelen gidecek Yüzdeki gülüş, esin veren haz Bir yerde de kırgınlığın yansıyışı Düşüncelerden nasıl baş ağrımıştı. Anlayabiliyoruz bu gidişat ebede Ne yaparsak yapalım durmaz o Ses verse de kabristandan bir koro Pek mümkün ki her an ölüme gebe. Neleri geleceği bilinmez, ister hazırlık Ömrün pek çiğunda yaşanır bir darlık Nelerin peşinde olunduğu hep mühim Farketmezlikle doldurmak var ya onu İşte budur insanın en can yakan sonu. Nerede kaldı o yaz, yeşiliyle Yeniden doğuşken ilkbaharlar Ölüm ensemizdedir güz matem Ve kışı da son noktadır ömrün, Son nefeste ebediyettir ölümün. Oğuzhan Külte |
Selamlar ve saygılarımla