Yalnızlık şehrinin sessiz süvarisiyim,
Geceyle dost, yıldızlara yoldaşım,
Kimsesiz çocukların umut ışığı,
Belki de kayıp ruhların bir parçasıyım;

Ay ışığında yürürüm sokaklarda,
Her adımda sessiz feryatlar yankılanır,
Bilinmez geçmişin izlerini taşırken,
Ruhumda esen rüzgarlar saklanır;

Kimse bilmez nerede başlar hikayem,
Ne bir şehir ne de bir kök bağlı bana,
İnsanların gözlerinde kaybolan bir gölge,
Yüreğimde sadece sessiz bir dua çığlıklarım;

Bir yabancıyım, kimsenin tanımadığı,
Kendi yalnızlığımda yoldaş ararım,
Sessiz çığlıklar arasında yol alırken,
Merhameti arayan bir nefes olurum;

Bu karanlık sokaklar benim evimdir,
Gölgelerin ardında bir umut beklerim,
Kayıp hayallerin izlerini sürerken,
Her adımda yeniden doğmayı dilerim;

Bir yabancı gibi dolanırım şehirde,
Her köşe başında farklı bir hikâye,
Kimsesizliğin içinde kaybolan hayatlar,
Beni bekleyen gizli bir feryada döner;

Geceye sırdaş olurken anılarım,
Düşen yıldızlar gibi sessizce kayarım,
Kimsesizlerin yüreğine dokunan,
Bir damla gözyaşıyla varlığımı yazarım;

Bu sokaklar bilmez benim adımı,
Geceyi karıştırırken içimdeki sızı,
Her bir çocuğun hayalini paylaşırken,
Yüreğimde yankılanır sessiz bir acı;

Bir gölge gibi süzülürüm yanlarından,
İz bırakmadan, sessizce geçerim,
Karanlıklar içinde kaybolan suretler,
Beni arar, ama asla bulamazlar;

Kimse bilmez nereden gelir, nereye giderim,
Ruhum bir göçebe, evi olmayan bir yolcu,
Kimsesizlerin kalbine dokunan,
Bir anlık varlık, bir ömür süren iz bırakırım;

Sessizliğin ortasında yankılanır adımlarım,
Bir çocuk gülüşü kadar narin,
Karanlıkları yarıp geçen fısıltılar,
Geceye dokunan bir sevda gibi derin;

Gecenin içinde kaybolan bir yürek,
Kimsesizliğin ötesinde bir sevda,
Ruhumun derinlerinde yankılanan,
Bir dua gibi sessizce varlığımı taşır;

Gölge oyunları oynar karanlıklar,
Yalnızlığımın içinde bir sır saklar,
Her adımda biraz daha kaybolurum,
Ama yüreğimde hep aynı umudu taşırım

Bir süvari gibi geceyi arşınlarım,
Yüreğimde kaybolmuş hayaller taşırım,
Gecenin ortasında yankılanır adımım,
Bir gün belki kaybettiğim yanımı bulurum;

Kimse bilmez, nerede biter bu yol,
Ama ben yürürüm sessizce, usanmadan,
Karanlıkların ardında bir ışık ararım,
Ve her sabah yeniden doğarım;

Bahadır Hataylı/16.08.2024/13.00/Namazgah/İST