AĞLAMAKTAN YORULDUM
Beni terk edip gitmiştin ya
Yıllarca hep seni düşündüm Hep seninle geçen o güzel birkaç ayın Ve seninle sabahlara kadar Sevişmelerimizin anıları ile doldurdum Sensiz geçen gecelerimi Hayallerimde hep sen vardın Hep bugünkü gibi kavuşmamız vardı Aşk şarkıları söyledim sana Aşk rüzgârlarına fısıldadım adını Seni ne kadar çok sevdiğimi anlattım Boşalan kadehlerime Güneşte olmasam da İçimde sönmeyen ateşinde yandım Sensizlik yağmurlarında ıslandım İçim kış, odam hep karanlıktı Ama ben yine de seni aradım Gecelere daldım, olmadığını bile bile Hep seni aradım günah köşelerinde Ben de günahlara bulaştım Çok çıplak bedende de seni Sende yaşadıklarımı aradım Ama hiçbiri sen değildi İçimdeki aşk ateşini de söndürmedi Bir idam mahkûmunun son dileği gibi Hep seni diledim, istedim Aşkının susuzluğunda dudaklarım kuruyup çatladı Bazen de çekildiğim köşelerde Sensizliğime ağladım Gözpınarlarım kurudu ağlamaktan O zaman da içime ağladım Erkekler ağlamaz lafı bana göre değil Ağlamaktan hiç utanmadım Duygularım, acılarım beni boğduğu zaman da Dediğim gibi hep ağladım Çoğu zaman ağlamaktan bile yoruldum Şarkılarda dinledim ayrılığı Ayrılık, sensizlik acısını tadarken de Çok canım yandı, hem de çok… |