Dalıp gitmişti geçmişe, yaşanmışlıklara
Bir papatya tarlasındaydı
Her şeyin bembeyaz olduğu
Karşısında adeta
İnce narin bedenini örten
Ve beyaz elbisesini tamamlayan
Beyaz keten ayakkabıları ile
Kanatsız bir melek vardı
Gözlerini gözlerinin derinliklerindeki
Uçsuz bucaksız ummanlardan
Ara sıra kaçırmak istese de alamıyordu
Çünkü bu ummanın sonu yok gibiydi
Ve gelgitler gibi de kendisini içine çekiyordu
Oysa bir zamanlar o gelgitlerde
Ne çok boğulmuş
Ve ne çok gönüllü olmuştu boğulmak için
Her zaman, ben bir gün ölürsem
Gözlerim en son senin gözlerini görsün, demişti
Yine kalbi deli gibi atmaya başlamıştı
Sanki kalbi göğsüne sığmıyor
Yerinden fırlayacak gibi
Göğüs kafesine baskı yapıyor
Ve nefes almasını da zorlaştırıyordu
Boğazı kurumuş
Söylemek istediği sözler ise
Düğüm olmuş çıkmıyordu
Ama sevdiği kadına da çok şey söylemek
Ve sormak istiyordu
Özellikle de habersiz gidişine dair
Aslında çok kırgındı ona
Belki de hesap sormak istiyordu
Beni bir haber bile vermeden niye terk edip gittin
Ya da onca yıldan sonra niye geldin, diye
Ama onu kırıp dökerek
Kaybetme riskini de göze alamazdı
Gözlerinin önünden ise
Yaşadıkları bir film şeridi gibi geçiyordu
Aralarında o kadar çok ortak noktaları vardı ki
Bazen birbirlerini anlamak için
Konuşmak yerine bakmaları bile yetiyordu
Yine susmuştular
Ve onların yerine gözleri konuşuyordu
Sormak istedikleri soruları onlar soruyor
Cevaplarını da yine onlar veriyordu.
Aslında keşke dememek
Pişmanlık duymamak için de
Bazı şeyleri ertelememek, zamanında yapmak
Ve yaşamak lazımdı
Özellikle de aşkı bulmuşken
Aşk, karşılıklı olunca güzeldi
Ve ertelemeye de gelmezdi
Çünkü giden zaman
Solup giden duygu ve bedenler
Bir daha geri gelmeyecekti
Ayrıca bir zaman sonra ertelenen şeyleri yapmak
Ve yaşamak için de ne zamanları
Ne de güçleri kalacaktı
Şimdi her şeye, en baştan tekrar başlamak gibi
Bir yerden de başlamaları gerekiyordu
Ama nereden?
Mesela kendisi, hesap sorarak başlayabilirdi
Yok, yok, bu olmazdı
Acele etmemeliydi
Yıllar sonra giderken yaptığı gibi
Yine haber vermeden gelmişti
Kendisi geldiğine göre
Anlatacak bir şeyleri olmalıydı sevdiği kadının
Evet, o anlatmalıydı
Yıllarca beynini kemiren soruların cevabını
Ve bu ayrılığın hesabını o vermeliydi
Aslında dili sussa da merak dolu gözleri
Aklından geçen soruları bir bir soruyordu
Sevdiği kadın da bunun farkındaydı
Yıllar önce terk edip gittiği adama
Bir şeyler anlatmalı
Onun kafasındaki sorulara cevap vermeliydi
En önemlisi de anlattıklarıyla ikna etmeliydi
Ayrıca sevdiği adam anlattıklarından sonra
Kendisini affedebilecek miydi?
Aklındaki bu soru ise beynini kemiriyordu
Duyduğu bir sesle kendine geldi
Ortada ne papatya tarlası ne de melek vardı…