Esaretin ufkunda kimsesizler mezarlığına dönmüş,
Memlekettim her bir yanında bir tiran hürriyet haykırır.
Esarette dair tuzaklar ile Rabb’ime dönerim,
Zehirlemiş kavmim ölümünü kendi tavaflar ediyor.
Hürriyet haykıran tiranlar esaret getiriyor,
Ufkunda esarettin ölüme muhacir memlekettim.

Göğsümdeki zincirler ağırlaşır her nefeste,
Özgürlüğü ararken yüreğimde bir çığlık yükselir.
Gökyüzünde kanat çırpan özgürlük kuşları,
Karanlığa küskün bir umutla bakar bu memlekete.

Gözlerimde ummanlar, yüreğimde fırtınalar,
Esaretin karanlığında yitip giden hayallerim.
Ancak yıldızlar hatırlatır bana varoluşumu,
Karanlık gecelerde bile umudu yeşerten.

Esaretin prangaları kırılmış yüreğimde,
Özgürlüğün ezgisi yankılanır her hücresinde.
Kimsesizler mezarlığında umut filizlenir,
Ve ben, özgürlüğe doğru yürüyen bir umutla...