minareden yükselen sesin odama girişiyle bakıyorum geçmişe
sağ elin sol ele yumruğu boğazıma oturmuş
ipin inceliği ve kalbimin... boğazıma oturmuş
pörsümüş bir lincin küflenmiş sözleri boğazıma oturmuş
çıplak ayaklı ve gösterişsiz acılar çatılı alnım
göğe aşık bir kuştum yoktu gidecek başka yerim
bağrıma serpilmiş çağın deliliği
söyledim yine söylüyorum
usul usul seviyorum
usul usul bir yatağa ağlamayı
ey binlerce yıldır sadece unutulmak için kırıp döken
ey bazı bazı gıcırdayan eski
ey hüznümü de alıp gideceğim orada olmayan gemici
geçmiyor ama hiç geçmiyor boğazımdaki bu tıkanıklık
geçmiyor ama hiç bitmiyor bu korkunç tanıklık
üstelik düğün alışverişinde komşum
üstelik kefen biçiyorken bir yahudi terzi
geçmiyor ama hiç geçmiyor kabristanın önünde zaman
ah ne kadar da durağan
ah ne kadar da buyurgan şu imam.

açıyorum kollarımı koşuyorum koşuyorum koşuyorum
çok uzak bir inceliğe çok uzak anlamaklar dizilmiş boy boy
çok uzak anlamaklar girintili çıkıntılı
çok uzak anlamaklar noksanlığıyla sınandığım
bir köpeğe yer bulamıyoruz mavi bahçelerde
açıyorum kollarımı koşuyorum koşuyorum koşuyorum
hiçbir koşmak bunca yaralamazdı ellerimi
tam bana göreydi daha iyisini bilmezdim
kapıların ve yatakların ve üst komşumun diş gıcırtısı
belki bir sigara daha yaktırmak kadar sahici bir dertti
biri seslenseydi biri uzayıp giden caddeler gibi
biri koskocaman düşürüverseydi aklıma
boğazıma oturmanın babasını
tanrısını gecenin üçünün
bilmemki neredeydi ve nereli?

bir başımayım
bir başıma koşarken çoğalıyor yalnızlığım
kendimi kendimle uyandırmanın ve uyarmanın
ve dahi utandırmanın hoşuna gidiyor sabah
ve hoşuna gidiyorum sabahın
çiçeklere su verişimden anlıyorum
tazelensin diye esintiniz
biri seslenseydi biri uzayıp giden şüphenin esiri
balkonda kendini rüzgara vermiş bir sütyen
kendine bir meme arıyordu dünyanın bütün kederlerini sağmış
denize hasret ve başını göğe kaldırmaya yeminli
geçmiyor ama hiç geçmiyor sokağın altından
altıncı kata çıkan o gemi
düşüncemin akışında uykularımın katili.