Sus(tu) dil kapandı göz
Kaş kalktı (düş)tü bakış
Nedir bu yürekte ki iç yakış!
Korkmuş (el)ler sineler mahşer gibi.

Üç vaktin huzuruna ermek var derken
Uzun sürer daha da bu kaçış
Bir gül koklamaya artık nefes yetmez
Düşür parmaklarından uçsun siyah mendil
Senin yerine martılar sallasın elini
Palamarlar çözüldü uçlarım tutamaz
Muhannete kalmaz aşkta ihtiyaç
Yeşile çalmıştır gözler ağlasa damla tutmaz

Mutsuzluğa sürüklenmen budur bil ki
Sensiz kalan yakarışlarım da bitmekte
Gündüz uykularından da geçtim
Zoru başarır ve inadına yaşamaya devam ederim
Ukdelerimi çevirdim orospu bohçasına
Ben bu gönlü Kerhane de ederim
Ruhumu mestane eder
Gözlerden esrar gibi geçerim

Düşüşlerimde buldum kendimi
Gurur olmaz bu yolda
Ben giderim yenisi vardır arkada
Kokular asılı kalır hava da...