Gece olmaya başlamıştı Papatyam!
Bir ışık gördüm, sonra da bir ses duydum
Evvela ne olduğunu anlamaya çalıştım
Senden gelen bir ışık, ses gibi mutluluktan gülümseyerek
Hiç düşünmeden belki de ölüme yürüdüm
Tam olarak nereye gittiğimi bilmiyorum
Oturduğum bir yerde başımı arkaya atarak
Gökyüzüne uzun uzadıya baktım
Berrak bir gökyüzü vardı
Mavi bir çarşaf üzerinde yıldızlardan deseni olan
Yıldızlar bana adeta
Gel, der gibi göz kırpıyor, içine çekiyordu
Gece yarısından sonra çıkan müthiş bir soğukta ise
Kendimi bayağı rahatsız hissettim
Kalktım ve uyurgezer gibi mevziime döndüm
Sabaha kadar mevzi içerisinde dolaştım
Ve hep seni düşündüm
Bu gece tam manası ile anladım ki
Sensizlik bana çok zor
Kriz gibi geldi yokluğun
Oturduğum zaman gece ayazı
Yüzümü ve ayaklarımı donduruyordu
Ama inadına saatlerce oturdum
Vücudumda garip bir uyuşukluk vardı, uyku getiren
Nöbette olmama rağmen uyumak
Ve sana dair yarım kalan rüyama devam etmek istiyorum
Burada donup kalmak, sessiz sedasız ölmek
Rüyasında bile sana aşkını itiraf edemeyen
Her şeyi senden bekleyen zavallı ben
Bir gün, o öpülesi narin ve pamuk ellerinden tutarsam
Bil ki, hiç bırakmayacağım rüyamda da olsa
Evet, rüyamda hava soğuktu
Ama benim içim ellerinin sıcaklığıyla ısınmıştı
Biliyor musun?
Sensiz her yer bana soğuk ve ayaz oldu, üşüyorum
Evet, sensiz buralarda üşüyorum Papatyam!