Bu şiir, ilişkide yaşanan çelişkileri, sevgi ve anlayış eksikliklerini, bireyin kendini bulma sürecini detaylı ve duygusal bir şekilde ele alıyor. Şiir boyunca, aşkın sadece iki insan arasındaki bir bağ olmadığını, aynı zamanda kişinin kendi varlığını ve anlamını keşfetme süreci olduğunu vurguluyor.

Sevgiyle başladı her şey,
İlk bakışta yakalanan o an,
Kalbin atışı hızlandı birden,
Bir büyü gibi sardı ruhumuzu;
Ancak, kısa sürede gölgeler düştü,
Çelişkili hisler, gizli fırtınalar!

Sana yaklaştım, seni anlamak için,
Kalbinin derinliklerine inmek istedim,
Ama her sözünde bir başka anlam vardı,
Kendi içinde kaybolmuş bir ruh gibiydin,
Sana sordum, "Beğendin mi?"
Cevabını beklerken korkularım su yüzüne çıktı;

"Hayır, bu sana uymamış," dedim.
Ama sen ısrarla, "Ben bunu beğendim,"
Kendi hislerinden emin, ama bir o kadar kararsız,
Çelişkili bir aşkın içinde sürükleniyorduk,
Senin için önemli miydim, yoksa sadece bir araç mı?
Kendi doğrularını bana dayatma çabasında;

Sevgimiz büyüdükçe, çelişkiler arttı,
Senin için var mıydım, yoksa bir gölge mi?
Sürekli onay bekleyen, ama eleştiriden kaçan,
Kendi sevginin içinde boğulan bir aşık mıydın?
Benim düşüncelerim, duygularım var mıydı?
Yoksa sadece seni onaylamak için mi vardım?

Sorular peş peşe geldi, bir fırtına gibi,
Kendimi kaybettim, senin doğrularında,
Kendi varlığımın anlamını sorgularken,
Sevgimizin içinde boğulmuş hissettim;
"Sen beğenmişsen bana neden soruyorsun?"
Dedim içimden, ama cesaret edemedim söylemeye,

Bu çelişkiler arasında, yalnızlık büyüdü,
Sevgi mi, yoksa bir illüzyon mu?
Seni seviyorum dedikçe, daha da uzaklaştım,
Kendi içimde bir boşluk hissettim;
Senin sevgin, benim için mi?
Yoksa kendin için mi sevdin beni?

Her sabah uyanırken, yeni bir umutla,
Kendimi bulmak istedim, ama hep kayboldum,
Senin gölgene sığındım, ama orada da huzur bulamadım,
Kendi doğrularım, senin doğruların arasında sıkıştı;
Bir aşk hikayesi, ama ne kadar gerçek?
Bir sevgi, ama ne kadar derin?

Bir gün, seninle otururken, sessizlik çöktü,
Sorularımızın cevabını aradık, ama bulamadık,
Seninle mi, yoksa kendimle mi konuşuyordum?
Kendi içimde bir keşfe çıktım, seni bulmaya çalıştım;
Ama her cevap, yeni bir soru doğurdu,
Bu aşk, sadece bir yanılsama mıydı?

"Sevgi, aşk olabilir mi?"
Bu sorunun cevabını ararken,
Kendimi buldum, kendi doğrularımda,
Senin sevginde, kendimi kaybettim,
Ama sonunda, kendi varlığımı keşfettim;
Bir aşk hikayesi, ama bir yandan da bir öz arayışı,

Sonunda anladım, sevgi bir yolculuk,
Kendi içimizde, kendi doğrularımızda,
Seninle yaşadığım bu aşk,
Bir öğrenme süreciydi, bir anlam bulma çabası;
Kendi varlığımı keşfettim, kendi doğrularımda,
Seninle yaşadığım her an, bir öğretmendi benim için;

Bu hikaye, bir aşkın hikayesi,
Ama aynı zamanda bir kendini bulma yolculuğu,
Bir sevgi, ama aynı zamanda bir arayış,
Kendi içimde, kendi doğrularımda,
Seni seviyorum, ama kendimi de sevmeyi öğrendim,
Bu aşk, bir yanılsama değil, bir gerçektir sadece.....

Bahadır Hataylı/07.06.2024/02.15/Sancaktepe/İst