Dökülürüm Kirpiklerinden
Sanki;
Bozguna uğramayacakmış gibi davranırız. İteriz elimizin tersiyle olumsuz ne varsa, Utanır dilimizden dökülen kelimeler Dudağının kıvrımlarında kanasıya... O ki; "Kalbime bir teselliydi" demekten kaçınırız Kurtulmak isteriz söküp aldığı ruhumuzu bölen ,derin arzudan. Gözlerimizi ıslatan yağmurlara karışarak. Korkudan, yalnızlıktan ve ağlamaktan... Aslında her şey, ‘O’n-suzluğa uzak, acılara yakındır. İçimizdeki o derin boşlukta, Istıraplar büyür, sevinçler küçülür. Duy gölgemin ayak seslerini. Ruhunda hisset Hisset beni, en tenha yerinde. İstersen kapat gözlerini, Dökülürüm kirpiklerinden. Remziye ÇELİK |