Can/sel
Can/Sel
Yontulmamış uçurumun eşiğinde Ruhunda heyelan us/un da ey vah/lar Kaburgası yirmi dört yerinden kırılıyor Ölmediğine şükrediyor şiir Ortalığı kırıp gecen deli bir rüzgar Dilinin çarkın da dönen asi kelimeler Biri ölürken öteki diriliyor Kaç şairi sol yanından vur/acaksın Çivisi sökülen umutlar Güvendiği dağlara kar yağdıran bulutlar Ellerinde Can gözlerinde Sel Cinayet mahallinde iz bırakan korkular Kes at içinde ki ayrılık denen şu illeti Can bedene söz kaleme geçmiyor Şiir ölürken Şair Can/sel diye kıvranıyor Olabilir dediğim yerde seni görmek Gördüğün yerde kendine yenilmek Dönülmez dediğin yollarda esip gürlemek Seni seni sevmek İmkansız değil Remziye ÇELİK Güzeller güzeli Fizyoterapist/im Cansel hanıma hitaben. |
kaleminiz daim ilhamınız bol yolunuz açık olsun