öyle bir başına
ırmağın sesine aşık
siyah ve yalnız bu kent,
kent dediğim sadece dört duvar
duvardan damlayan
göz yaşında sen!
senli düşlerin uçurumunda
uykunun kanatlarında ben..

bir başına kalmış notalar
şarkıların kıyısında
geceye esir düşmüş deniz
susuzluğa kürek çeken dalgalar
dalgaların köpük sesinde kokun
kokunda mısralarca bekleyiş
vardığım sükutta sen
dergahında günahıyla ben..


bir zaman, ismi hatırlanmayan
katledilen dünler tayfası geçmiş
rahminden sökülen cenin
özrü dilenen kabahat
mezar taşında bahsi geçen
masal son kalan
gitmenin teleşı
ayaklarıma vuran hançer
hançerden damlayan
kanda sen
yolun uzağında
düştüğün toprağın ben...

seni!! bastım
şarjörüne kalemin
hadi daya
kalbinin namlusunu kafama
ne bekliyorsun
durma asıl tetiğe,
ister bendeki seni öldür;
ister yarası ol yüreğimin..


hükümde müebbetim sen,
geceyi üstüne örten
zındanda bu hikaye;
ben..


karan


Z/ aman (sız )