duvağı, kaderindeki son gerçeğe açıldı,
omuzlarından ayağına dökülen,
siyah gelinliğinin utangaçlığında büküldü boynu
zimmetinden düştü hayalleri
çığ altında kaldı yaprak teni
kıyamete kesti gece
kana bulandı kısık sesi..
gözyaşında aktı içindeki zehir
uykusuzluk gezinirken koridorda
kapıları bir bir yüzüne kitlenir,
avuçlarımın izi tüter, üşüyen saçlarında..


’’ hasret mızrabın değer gönül telime
acıyan gözlerle bakma yıkık halime
ne zaman kalemim geçse elime
seni yazıyorum, sen başkasınınken’’




’’ SEVSEYDİN’ ... hatırladınmı bu son sözünü
geride kalan tüm satırları unuttum
’’ sevseydin’’ dedin tek mermiyle vuruldum
boş kovana, gece gözlerini sıkıştırdım,
ölmeyi arzuladığım her an,
seni kafama sıktım...



aşk, ömür ve ölüm kısgacında;
sevdan ömrümü uzağında gurbet ettiysede,
sensiz ölüp gitmeme izin vermiyor...

AŞKA ECEL FIRSATI
karan