uzak düşlerin kızıllığındasın
çığ düşen soğuklara bırakma , seni
sırıl sıklam gözlerini takma ardına
yenik durma , çek git
terk edilen şehir yüreğimdi farkındamısın...

kanatma kabuk tutan adımlarını
ilk akşamında yokluğunun ’’ İSTANBUL ’’
yarim ;
zalim hasretimin koynundamısın...
güne ; evlad olma huzurunda,
ve ilk defa anne sancılarında doğdu güneş
adı , aşkı kıskandıran kadın
nerdesin , bensiz uykularındamısın...

boş bakışlardan taştı hüznüm,
sis çöktü hazanıma,
ayaz değdi kahrıma,
deniz kokun damlıyor gökyüzünden
sağnak sağnak,
nisan yağmurlarındamısın...

çiğ yağan toprakta nem,
dem tutan yanlarımda sen,
yaşamak için nefes,
nefesten artan bir cansa
al .. oda sana feda
bu şiirin ismiysen
ağıt ağıt mısralarımdamısın...

bildiğinden fazlası değil bu vakitler,
geçti , geçiyor da derler,
bitti, unutulur gibi de söylerler
yoksa laf arası dedikodularımdamısın...
meğer ne zor alışmak
bence, benden daha da haklısın
varsın olsun,
zaman senin mevsimin ;
hala çilek tadınla dudaklarımdamısın....


isimsiz şiirler

karan