Müjgan böyle gidilmezbazen telaşlanır ciğerim bir tütün bir tabaka oturup göğü sayarım yakam da iğnelidir gözlerin saçların uzanır rüyalarıma ölü evleri keşfederim daha yeni kurulmuş bu meydanlar seni beni ve atları saydığım gökyüzüne asmışlar müjgan olur mu böyle saatleri günleri alıp gitmişsin asırlık acıları bileklerime dikmişsin saat 3.30 treni bu sapa yoldan ayrılalı çok mu oldu bilmem yahut gözlerim mi alıştı yalnızlığın gökyüzüne bu kederden kararan ellerim neden hep saçlarının bittiği yerde müjgan olmaz böyle böyle sessiz sedasız gidilmez insan ölmeden diri diri bilmediği topraklara ekilmez. . |
gitmiş işte...
sen ağla şiir
biz boş meydanlara isyan bayrağı asarız, niyeleri nedenleri sıralarız
yası tutulacak öyle çok şey var ki gerekirse Müjgan koyarız tüm kederlerin ismini
ama
el toprağına ekilmek var ya
o cok acıtıyor işte...
.......
yani