yok dan yere müjganbazı geceler yıldızlar içinde gömülü uyanırsın gökyüzü telaşsız bir aya boyanır acılardan sonra o ürkek uyku kaçmaktır başka bir merasime insanlık gelip durur ayak bileklerinde bu köhne macerayı izlemek bir saadettir bu suları içmek yerine dökmek sanki bir vaattir işte böyle bir gecede aklının salıncağında kirpikler sallanır durur direkler dikilir meydanlar kurulur müjgan gider çocuklar ve atlar vurulur içerim de son saatleridir bu ölümün ve hangi felaketin sebebidir içimde sönmeden yanan bu cansız orman işte böyle bir gecede uyanırsın ağaçlar kararmış nemden sevdalar yarıda kalmış atlar vurulmuş gözlerinin içi solmuş ve sen gitmişsin hem de hiç yok dan yere müjgan . |