Sevmeyi sevmiştim
Sevmeyi sevmiştim
En nahoş anın bana hoştu ben seni sevmeyi sevmiştim dalgalanan saçalarına dalardım gülüşün karışırdı rüzgara İçimde kuşlar eşlik ederdi kanat çırpıp dağlara bal akardı konuştukça kadife sesin ruhumu sallardı yeni doğmuş bebek gibi ınga gülümsemelerde gözlerin işte her hangi gel gör ki içimi yakan köz tutuştururdu damarlarımda kanı yemeğe yavaştım içmeye hızır bir yerlere yetirşir gibi ne çok kakoa severdin kokundu gül gül neylesin güle yeter ki sen gül ben seni her zaman sevmiştim sevmeye çok azar işittim en nahoş halin bana hoştu boş ver gerisi zaten boştu Coşkûnî |