Zamansızkadim zamanlardan koşarak geldi biri o, iri siyah gözlerle bakınca içimizde kocaman bir ova bütün talanlara açık içimiz ikimizi alamayacak kadar geniş ikimize yer bulamayacak kadar kalabalık hep bir mazeret ile geldi bazen yağmur mevsimi bazen çat ayaz güneşin en deli zamanı insan kendine bile uzak ara buluyorum ya kendimi arada bazı bir çığlığı severken bazı dört nala korkuyu takipte durdurdum zamanı trabzandan kayan çocukluğumdan öpüp kendimi şehre çok uzak bir oyun parkında zinciri kırık salıncakta unuttuğum umudu elimle koymuş gibi sustum kırık aynadan büyükçe bir parça kalırdı içimizde sustalı bıçak öfkesi suskun ömrünü tamamlamış kısık gözleriyle hârelenmiş gün koyuvermiş ellerini masaya bir yerinden yakalarsa gülüşü ilkyaz heyecanların sırtını dönüp kapanmış bütün kapılara kendi.iliğinden yeniden doğdu aşk |
Sustalı doğru konumu almadığında elde sahibine zarar verebilen bir keskinlik
Şiir iyi o anlam demiyorum
Selam kardeşim