Bir damla su semayı döndürür.
Susan insanlarının ağzına değil
Gözlerinin içine bakın Onlar sol yanını toprara eke eke yaşar İçlerine koca bir galaksi yıgarak Göçerler bu dünyadan. Ve Aşk bir bebegin gözlerinin altında Siyah bir sürmeyle indi yer yüzüne İlk cemre düştü toprağa Ve İlk Bahar eklendi üç mevsime ilk defa Mevsim dört oldu . Ve karıncaların sırtına yüklendi toprak Toprak bağrından iyiligi doğurdu Emek karıncaya denk anılır oldu Onların ütüopyasında dır bütün sır Vazgeçmedi karınca didinmekten Gözlerinde düş, düşlerinde gözleri nasır . Ve İyilik karıncalara yük olmaktan yoruldu . Bu evren yıkılacak elbet Zaman uzak değil ,bilakis yakın Petrolü içemez Altını yiyemez insan Billur bile kıtlıktan suya hasret kaldı Sevginin bittiği Saygının yittigi Karıncaların toprağı terkettiği gün ! Evren ,dünyanın ekseninde dönecek Dünya ayın, Ay karıncanın . |
çok çok anlamlı mısralar...
varoluşumuzun yok oluşa doğru
hiç durmadan yürüyüşünün ayak sesleri
ama asla güzel insanlıktan ödün vermeden....
her dem var olsun kaleminiz şairim
saygıyla