ağır kadındı onlar agır
Öyle ağır ki !
Pezevenk dünyanın ,
Ballı şırası,
Müslüman mahallelerin
Mütevazı yosması, ağır ablalar .

Ahlak  bekçilerinin
Yüreklerine tıka basa doldurup
Ağzını  çuvaldızla kanatarak diktiği
Namus yükünü ,
Bellerinden yukarıda taşıyacak kadar
Ağır kadındı onlar.
Ahhh o cennet yeşiliyle
cehennemi yakan kadınlar !.

Ki yok mu ?
Gözlerini yaşla dolduran
Puşt veballeri koynuna alıp
Göz yaşını kahkahayla yıkayan
Onlar ki tartmaya kalkanların terazisini
Ayarıyla bozan
cussesinden tonlarca ağır öykülü kadınlar.

Birde Müjgan vardı
Ahhh o Müjgan !
İsminin altı harfine onaltı şarkı yazılan
O kadın ,şu bizim Müjgan .

Gözleri beş yaşında henüz
Yanakları iki tepe buzz
Dudaklarında  kuraklık aylardan Temmuz
Göğsünde ölüm çelengi rengi siyah
Nurevşenin ortanca kızı
Dağ gibi babasını
tabuta küçücük elleriyle koyan  Müjgan .
Saçlarında yazıldı son güz masalı ,
ustaraya vurdu saçlarını
Elleri kanla kınalanan çingene
Şu bizim aglak Müjgan.

Kıvrak belinden aşağı raks ile
hüzün  döken
Ucuz tütünü bacağında sarıp
( N)albora şıklıgında içen   
şu bizim alem Müjgan .

Babasızlıgından bu yana gözleri yagmursuz
İklimleri alabora
Mahallelinin ucuz hikayesi Müjgan.