Ben ölmeden ağlama kızım .
Gözüne yaş ,gönlüne gam değmesin
Şimdi sızlandıgın ne varsa ,
....... Bak yazamıyorum artık
Nuksetti yine unutkanlığım.
Herşeyi unutabilirim
Bütün kırgınlıklarımı ,yorgunluklarımı
Bazen şakayla karışık
öfgenden  yüzüme attığın tokatları
Ve
Kahkahalarını bile
Birtek ellerinin içini unutamam 
Hani kaybetmiştin bir gün ve çok aramıştın
Ellerindeki çiçekleri
Dikenlerini koparıp kenarından dalının
Parmağına batmasın diye
canıma kardıgım
Güllerini ben sinemde saklamıştım.

Dilin hep tatlı ,üslubun nazik olsun
Seni üzenleride üzme !
Üzme ki farkın olsun.
Ben ölmeden ağlama kızım ,
Gülmek kaderin sevilmek tahtın  olsun.

Kaderin çekmesin bana
Başını koy ellerine
Bütün vasiyetimi yazmıştım
Okursun diye gözlerime .

Çok yorgunum bu gün ,
Bugün günlerden ölüm
Sana son ricam olsun
Bir zahmet beni ugurla kızım.
Şimdi istediğin kadar ağla ,sana müsade.

Ölmeye geç kaldım yaşamaya çok erken.
İzninle kızım.

Üzülme!  ben hep kırıldığım dallarımdan büyüdüm.

Sen benim okulum oldun,
Sen doğduğunda
Senden yirmiyaş büyüktüm o kadar,
Ben seni büyütürken  kendimide büyüttüm .
Teşekkür ederim kızım.

Benim için ağla ama ağlama  kızım
Aynaya baksana 
Bana en çok ölüm yakışıyor.
ŞIK BİR KEFENİ HAK ETTİM KIZIM.