Yitik Sözsözünü yitirmiş, dertsiz ve insan ve olmayana dikenli çalılarda gül sevme adına ve yırtarak kaleme uzanıp eli ve kanatarak şiire uzanan yüreği ve ağlatarak ( belki) yarına uzanan gözü ve bozuk bir imla elbet ve bozuk mektuplar gibi geçip gitmek tek gülümseyiş olarak, belki Veysel’li türkülerin bir satırına bile yakışmadan ve boş ve boşu boşu boşuna... bilindik adresleri sevmediğimden turnaları sevmişliğim. başkalarınca yaşamamışa sayılmışlığım bundan... 12/7/24 |