hayatım boyunca yüreğimi teskin eden huzuru hep doğada buldum rüzgar fısıldar kulağına en sakininden toprağa uzanır gökyüzü ile konuşursun sana sonsuzluğun pencerisini aralar daralan gönlüne maviliğini akıtır... çiçekler has dilleri ile şiirler söyler, yeşillik dolar gözlerine
ölünüyor, hasret çekiliyor, yaşanıyor, velhasıl hayat akıp gidiyor. en tesirli kitaplar yalnızlığa çekilince yazılır aynen öylede en tesirli muhabbet, maşuktan uzak kalındığında yaşanılır yürürsen yakın, bakarsan uzak gelir koca bir dağın ardına sığınmak istersin yalnızlıktan başkası anlamaz, dinlemez gönül lehçesini
bugün hazan düştü gönlüme zaman ağacından vakti geçti bendeki mevsimin sensiz sararan bir mevsim yok bende sen olsan bir başka güzel görürdüm uzaklardan mavileri, yanımda duran ağaçları batan güneşi ,esen rüzgarı, karşımda bulutlanan dağı bir başka duyardım, içimdeki sana seslenen sessizliği bir başka hissederdim seninle bitanem sonbaharın sararan duygularını
sessizlik içime dolan bir gök gürlemesi hazandan kopan bir yaprak misali, yorgun gönlümden süzülüyor oluk oluk bulutların ardında saklı kalmış yalnızlık uçurumlarından bakıyorum uzaklara artık yoruldu ruhum, yaprak düştü ve hazan hiç sararmadı gömüldü içimde acı acı
kuşların her mevsim sana uçtuğu bir memlekette yaşamak isterim bitanem kanatlarına sesimin bestesini okur pencerene konacak bir sabah düşlerim sana mevsim mevsim koşan kırık bir hava olmak vardı saçlarını nazikçe okşayan…
güneş sensiz inmiyor yeryüzüne çiçekler sensiz görmüyor gökyüzünü sular kaybetmiş şırıltısını ,sensiz akmıyor serin serin ömrüm zaman zindanlarında tutsak, vakit geçmiyor sensiz bitanem toprak özlemez yağmuru, bulutlar yağmıyor sensiz
mevsimler durdu gönül mahzenimde , gönül hep kış sensiz bitanem insanlar çok yoruyor artık her gelen yükümü arttırıyor. hele ki gönül yükünü arttıranlar… kaçacak bir yer olsa da uzlete çekilse gönül, yalnızlığa kaçsa
kar yağmaya başlayınca kimsesiz sokaklarda bulurduk kendimizi düşen her tanenin içinde kendimizi kaybederdik birilerinin beni dürtmesi gerekir bu tefekkür rüyasından uyanmam için işte ben o günleri çok ama çok özledim bitanem
kendimi sonsuzluğun iki yakasında hissediyorum hangi tarafa düşeceğimi bilmiyorum ve çok endişeliyim bazen ümitli olsam da aynı zamanda korku içerisindeyim yarın olur mu… onu da bilmiyorum sensiz hayatın neresinde olduğumu inan bende bilmiyorum bitanem başında mı ortasında mı sonunda mı
nereye varırım onu da bilmiyorum elimde var olan azık yolculuğuma yeter mi onu da bilmiyorum sonu gizem dolu bir bilinmezlik dehlizinde kendini kaybetmiş bir sarhoş gibi ordan oraya savrulup gidiyorum hangi rüzgarım, doğuya mı batıya mı esiyorum onu da bilmiyorum bitanem
bilmek başka ,bulmak başka olmak başka, aşk başka… ey gönül sesim etme eyleme ya nasip…de bekle.
varlığın, tüm gurur mumlarımı eritti nedendir bilmiyorum sabaha çöken bu suskunluğum bir bilsen, senden kopan fırtınaların içimde yankılanan sesini beni içimden söküp atışını ben, ben olmadım ki hiç asla okunmayacak olsam da hep sen oluşumun hikayesiyim bitanem
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
hep sen oluşumun hikayesiyim şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
hep sen oluşumun hikayesiyim şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.