Lütufta bulunursun şu nankör soysuzlara
Sadakadır dersin de “üstü nerde” derler yâ...
Âlemlere rahmettir mürüvveti bol olan
Öldüğünü duysalar “büstü nerde” derler yâ…


Hatır bilmez nankörler insanlığı yemişler
“Lütfen”den anlamaza lütuf olmaz demişler
Zorlamaya gelmiyor sözde mü’min memişler
Nush eylesen veznine “süstü bizi” derler yâ…


Hayât bir sınavdır ki bulunmaz hiç takası
Bâzen latife yapsa da zâhir yok şakası
Anlamayan nobranlar öküz gibi bakası
İşkembeden sallayıp “küstü bize” derler yâ…


Haydi ozanım durma vur şu sazın teline
Çiğ sütle beslenmişin güven olmaz yeline
Müptelâdırlar kezâ dedikodu seline
Çelme takıp adama “düştü hanzo” derler yâ…


Bu mel’ûn müsveddeler dolmuşlarda dolmuşlar
Huzûra karşı yaban mutlularda solmuşlar
Kaf dağına çıkarken saçı-başı yolmuşlar
Çuvaldızı batırıp “nasıl şişti” derler yâ…


İlim dahi irfândan mahrûmdur her sözleri
Fener diksen meydana görmez fersiz gözleri
Haysiyetten yoksûndur bünyedeki özleri
Halay çekerek hem de “hamdı pişti” derler yâ…


Şüphe yok ki her küfür kıyâmete dâvettir
Kıblesini şaşırmış şeytansı adâvettir
İnce bağırsağa zül mîdeye rehâvettir
Ham softalar koroyla “zâten puşttu” derler yâ…


“Kahpe” dersen yosmaya hayrolmaz işin sonu
“Kahpe” demiş atalar “tersten giydirir donu”
Çok daha su götürür aslında iş bu konu
Edebinden sussan da “ürktü, pustu” derler yâ…


İş düşürme nâdâna kullan kendi elini
Bel bağlarsan nâ-merde kırar senin belini
Kız vermeye de gelmez kör ederler gelini
Utanıp arlanmadan “ceddi rustu” derler yâ…


Başın almış gidiyor tumturaklı yalanlar
Helâl-harâm demeden tepetakla dalanlar
Cehâlet dehlizinde gelecekten çalanlar
Gölcükte yüzer yüzmez okyanustu derler yâ…