ANLAYIN BENİ
Varlığım dolaştı zulmün beline.
Bîçâre gibiyim; anlayın beni!.. Sahraların bile düştüm diline. Virâne gibiyim; anlayın beni!.. Düşeni basmıyor kimse bağrına. Kime dert yandıysam gitti ağrına. Kendimi kaybettim bir aşk uğruna. Divâne gibiyim; anlayın beni!.. Yazgım en siyahtan daha da koyu. Gözyaşım dinmedi bir ömür boyu. Hayrete düşürdüm her akarsuyu. Şelâle gibiyim; anlayın beni!.. Şaşardım eskiden metânetime. Şimdi perde indi cesâretime. Paha biçilemez sefâletime. Avâre gibiyim; anlayın beni!.. Yasak elma sanki vuslatın yolu. Mevlâm utandırdı bu aciz kulu. Tükenmez acıyla, kederle dolu; Hazine gibiyim; anlayın beni!.. İbrahim Halil MANTIOĞLU |