Kıskandım bazen
Bir çocuğun karanlık korkusunu
Bir annenin yarım kalan uykusunu
Yıkılmaya yüz tutmuş duvarların rutûbet kokusunu

Çok mu şanslıydım yoksa?
Bu hayat sınavında başarılıydım her daim
Dert adına çalıştığım yerden geldi sorular

Gözyaşı israfı yapmayın artık yeter!
Artıklarınızla bir mendil ıslanır ancak...
Ben ağlarsam eğer;
İçinizdeki çocuğun hayali biter...
Yıkılır koskoca bir lunapark...
Ne içinde sağlam bir salıncak kalır;
Ne de rengârenk bir oyuncak

Kıskandım
Yeminler bozulduğunda bir şansı daha olanları
Üstüne defalarca söylenen yalanları
Hakikatten uzak kalanları

Bıkmadım mı sanıyorsunuz?
Dalga dalga ruhuma vuran hüzün deryasından
Belki de haklısınız
Bu kahpe düzende sicilim yosunluydu biraz!..
Göremeden suyun durgun yüzünü...
Vaktinden erken geldi infaz
...ve hafifçe ıslanmadan bedenim yandı alaz alaz!..

Yine de en çok ölümü kıskandım
Simsiyah rengini
Sonsuz istirahatini
O tertemiz sadakatini kıskandım

İbrahim Halil MANTIOĞLU