Safranbolu aşığı, değerli şair Mustafa Çetiner
kardeşim; bu gün AKSEKİ Gödene’de (Menteşbey) ebediyete uğurlanıyor. Mekanı Cennet olsun!
AŞK-I SAFRANBOLU
Her yanı tarih kokan
cennetvari bir şehir
Baktıkça hatırlarım hâlâ
çocuk yanımı
Ne mutsuz oldum ne de
gözyaşım oldu nehir
Orada doya doya yaşadım her anımı
Yıllar var ki uzağım bu gönlüm divanedir
Aklımda cumbalı ev, önünde tahta sedir
Bunun adı
özlem mi,
aşk mı,
sevda mı nedir
Tarifi mümkün değil, öylesi zor tanımı
Oradan ayrılalı ne bahar bildim ne yaz
Sanki mart alev alev, haziran bana ayaz
Albümümde tozlanmış, yıpranmış
siyah beyaz Resmine bakmak bile kaynatıyor kanımı
Bu ölü toprağını üstümden atmalıyım
Tutup beni yeniden hayata katmalıyım
Yeter bunca
hasretlik, vuslatı tatmalıyım
Bitmeli bu yolculuk, bulmalıyım han’ımı
Gidip komşularımın kapısını çalayım
Yine eskisi gibi
muhabbete dalayım
Geriye dönmeyeyim, bir ev tutup kalayım
Safranbolu’da alsın Rabbim benim canımı.
Mustafa Çetiner